Geschiedenis van opwerking
De school werd na het einde van de oorlog weer als zodanig gebruikt. De leerlingen die er studeerden werden niet ingelicht over de gebeurtenissen die in de kelder van het gebouw plaatsvonden. Er werd niet gezocht naar de ouders en broers en zussen van de slachtoffers, en de daders werden al snel vergeten. Slechts een paar medegevangenen uit het concentratiekamp Neuengamme kwamen elk jaar met bloemen naar de Bullenhuser Damm om hen te herdenken.
Tijdens de Curio-Haus processen in 1946 beschuldigden medeplichtigen de voormalige basismanager van de Hamburgse satellietkampen van het concentratiekamp Neuengamme, Arnold Strippel, van betrokkenheid bij de moorden op de Bullenhuser Damm. Strippel werd in 1949 tot meerdere levenslange gevangenisstraffen veroordeeld voor moorden in het concentratiekamp Buchenwald, maar werd in 1969 vrijgelaten en financieel gecompenseerd. In 1967 sloot het Openbaar Ministerie in Hamburg een onderzoek tegen Strippel in de zaak Bullenhuser Damm "wegens gebrek aan bewijs".
Sommige familieleden van de kinderen hadden getto's, concentratiekampen of vernietigingskampen overleefd. Maar ondanks tientallen jaren van nauwgezet zoeken, bleven ze in het ongewisse over wat er met de kinderen was gebeurd. Veel van de overlevenden waren ook hun bezittingen kwijtgeraakt en dus ook hun persoonlijke herinneringen als gevolg van de deportatie. De enige herinneringen aan de kinderen waren de weinige foto's die familieleden die geëmigreerd of ondergedoken waren, konden bewaren.
33 jaar na de gruwelijke gebeurtenissen werd de journalist Günther Schwarberg zich bewust van het verhaal. Hij publiceerde de serie "De SS-arts en de kinderen" in het tijdschrift Stern. Door jarenlang onderzoek in vele landen had Schwarberg de familieleden van de kinderen opgespoord. Het gelijknamige boek (zie Publicaties) legt het verhaal van de 20 kinderen vast voor het nageslacht en hielp om de familieleden van 17 kinderen op te sporen.
Na de publicatie in Stern kwamen familieleden van de twintig kinderen en volwassen gevangenen in 1979 voor het eerst naar de Bullenhuser Damm. De vereniging Kinder vom Bullenhuser Damm e.V. werd door de familieleden opgericht. De oprichters waren Günther Schwarberg en Barbara Hüsing en andere inwoners van Hamburg.
In 1979 diende de advocate Barbara Hüsing namens zijn familieleden een aanklacht in tegen Arnold Strippel wegens moord, waarna het Openbaar Ministerie het onderzoek heropende. De zaak werd in 1987 geseponeerd. In 1986 organiseerde de vereniging "Kinderen van de Bullenhuser Damm" een "Internationaal Tribunaal" om het falen van het Duitse rechtssysteem in de zaak Arnold Strippel onder de aandacht te brengen. Familieleden, voormalige gevangenen van het concentratiekamp Neuengamme en advocaten namen hieraan deel.
Onder deze link vindt u een reportage van het NDR-programma "Panorama" over de misdaden op de Bullenhuser Damm en over één van de daders, Arnold Strippel. De reportage werd gepubliceerd op 20 december 1983.